Geschiedenis

In februari 1994 kwam Marijan Nijhof in Albanië wonen. Nadat ze de taal in de hoofdstad Tirana had geleerd, verhuisde ze in oktober datzelfde jaar naar Gjirokastër. Ze begon hier met bijbelstudies geven aan vrouwen en al gauw werd zij zich bewust van de ernstige en uitzichtloze toestand van Albanese meisjes die in verwachting zijn. Daarom opende ze een huis waarin een liefdevolle, zorgende atmosfeer heerste, om deze meisjes met hun baby´s op te vangen. Ze kwam erachter dat er in de kraamklinieken in heel Albanië baby’s worden achtergelaten, meestal door ongehuwde moeders, en het idee om een kinderhuis te beginnen werd geboren.

In oktober 1996 werd een huis gekocht en in december 1996 werd de Stichting De Schuilplaats opgericht. Een maand later werd de stichting ook in Gjirokastër als Stichting Vatër e Ngrohtë geregistreerd. Het duurde nog tot 15 juni 1998 voor het contract met de Albanese regering rond was en de eerste baby, Sara, kon komen. Toen kwamen er steeds meer baby’s kwamen en in november 1999 werd begonnen met de bouw van een nieuw huis. Vanaf het begin is de opzet geweest om zoveel mogelijk een gezin te zijn en geen instituut.

Van 1998 tot 2004 groeiden 9 kinderen op in de twee huizen van De Schuilplaats. In december 2004 gingen 2 kinderen terug naar hun eigen moeder en vanaf 2005 werden de eerste kinderen geadopteerd. In totaal zijn nu (september 2013) 32 kinderen via De Schuilplaats geholpen – God is getrouw: 4 kinderen konden (soms na 2, soms na 9 jaar!) terug naar hun eigen moeder. Eén 1 is nu getrouwd en 14 kinderen hebben via adoptie een heel eigen gezin en familie gekregen. Als de biologische familie geen contact meer met hun kind onderhoudt, beslist de rechter of het kind geadopteerd moet worden of dat het in De Schuilplaats blijft.

Op dit moment wonen er 13 kinderen in het nieuwe huis van De Schuilplaats, samen met Marijan. Binnenkort zullen dit er waarschijnlijk nog meer worden. Voor een tweejarig jongetje is de moeder bezig de papieren in orde te maken, zodat hij hier kan komen en twee aanstaande moeders hebben gevraagd of zo gauw hun baby geboren is, hij/zij hier mag komen wonen. De ene moeder pleegt op deze manier geen abortus en de ander is een meisje dat er (nog?) niet voor kan zorgen.

Het “oude huis” (wat overigens prachtig is) wordt op dit moment gebruikt voor opvang van ieder die het nodig heeft. Door al deze jaren heen is het huis gezegend met de hulp en support van vele vrienden van over de hele wereld, maar vooral vanuit Nederland en het Verenigd Koninkrijk.